Netgedichten

netgedicht (nr. 83.533):

Hotel du lac

Ik ging er dit jaar nog eens heen,
zoals het altijd al was, al die keren
erna. Hij droeg mijn koffers weer

door de gangen. Ditmaal kwam ik
op valavond aan, zag in de ochtend
dat het uitzicht er nog was, de poster

aan de muur zo vergeeld als tevoren.
Nog altijd diezelfde aquarel van de
watermolen. En lelies. De loden

leidingen verraden nog steeds de
aanwezigheid van anderen. Het
donkerbruine badmeubilair doet

vertrouwd aan. De gesteven handdoek
ruikt naar schimmel, de smalle lift naar
dof tapijt en koffie. Ik ben te vroeg

voor het ontbijt en doe een rondje
rond het meer. De trein aan de overkant
vertrekt aarzelend en bij de bron,

een bosbeekjuffer, die vliegt als een
verdwijnende vlinder. Op het pleintje
van de stad speelt een oude man zijn

mondharmonica, hij vraagt geen geld.