Onder gele lakens

Een bomenrij langs het landhuis,
gehuld in vuilgele lakens
Over de straten liggen roodwitte linten,
als vergeten herinneringen
Ze rijgt de veter door haar hoge plastic laarzen,
en bindt een blauw strikje in haar opgebonden haar

Uren rekken zich langer dan een dag,
terwijl de wind de linten optilt,
een glimp van marmeren straatstenen onthullend
Merels en mussen zoeken haastig een schuilplaats tussen de lakens,
hun vleugels, strijkend langs het katoen,
zingen over de verstreken dag

Ze gaat zitten in een fauteuil met hoge leuningen,
speciaal voor haar neergezet
Met haar vergrootglas speurt ze de straat af,
op zoek naar haar bril met gouden brillenveren

Schrijver: Paul Duyvesteyn, 28 november 2024

paulcasadilindir.nl

Laken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 169