De tijd die vliegt

Tijd vliegt zonder rust
de klok tikt, maar mijn adem
vindt zijn eigen ritme


Tijd stroomt als een rivier die onvermoeid haar weg zoekt,
snel voortgedreven door de drukte die elke dag in zich draagt,
en terwijl de uren zich aaneenrijgen, blijft het een eeuwig zoeken
naar momenten van rust, die zich telkens weer uit de vingers glijden.

Klok tikt door in een tempo dat je haast niet kunt volgen,
een constante stroom van taken, die je van je pad doet afdwalen
terwijl de seconden zich aaneensluiten in een ritme van eisen,
dwingend, haastig, zonder de tijd te geven om stil te staan of te ademen.

Toch voel je, tussen al deze drukte en jachtigheid door,
dat tijd voor jou een andere vorm heeft, een zachte adem van het nu,
een ruimte waar het moment zich uitstrekt, in een ritme van je eigen spoor
waar alles even vertraagt en je jezelf kunt vinden, zonder gejaag of druk.

Want terwijl alles in een razende stroom zich voortbeweegt,
weet je dat tijd niet altijd is wat het lijkt, niet altijd een rechte lijn,
maar een beweging die je omhelst met haar zachte stroom van momenten,
die je in je eigen tempo ervaart, terwijl alles om je heen blijft rennen en wijken.

Biografie van deze schrijver

Tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 144