Netgedichten

netgedicht (nr. 85.012):

zelfredzaam

onder bruggen van steen, op banken van hout
waar de stad hem vergeet en de kou hem onthoudt
geen sleutel, geen huis, geen bed dat hem wacht
maar een wil die niet breekt in donkere nachten

hij loopt door de straten, zijn rug recht en trots
met dromen die gloeien als vuur in zijn borst
elke munt in zijn hand is een stap, hoe klein ook
naar morgen, naar beter, naar eindelijk zijn

geen muren, geen dak, maar een hart vol kracht
een geest die buigt, maar nooit wordt geacht
hij bouwt aan zichzelf met wat hij nog heeft
hoop in zijn zakken en moed die in zijn ziel

... Geschreven in het verlengde van het essay “Zelfredzaamheid: de essentie van ervaring” | 17 maart 2025

Zelfredzaam | Onder bruggen van steen en straten vol kou vindt hij kracht zonder muren of dak. Geen sleutel, geen bed, maar een wil die niet breekt. Elke stap een bouwsteen, elke droom een vlam. Hoop in zijn zakken, moed in zijn ziel. ...

Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
17 maart 2025