Genadeloos
In elke dag voel ik de speelse dood
neergeworpen in haar warme kluister
streelt ze mijn ziel totdat die voelt als lood
maakt met haar kluuw mijn blikveld duister
Ze laat mij balanceren op de rand
grijnzend wordt gena geweigerd hier
zodat ik als balling weerloos zweef
in een vreugdverterend niemandsland
Een sardonisch spel, slechts voor haar plezier
waarin ik blijf bestaan maar niet meer leef
Geplaatst in de categorie: ziekte