Symfonie van het bos

De vuurgoudhaan zingt
tussen naalden aan de beek
eerste lentelied


In de nevelige ochtend zingt een
merel zijn eerste lied, vleugels ritselen zacht tussen
de takken, verborgen, maar nabij. Tussen wortels murmelt een beek,
een fluistering van helder water, golvend in de cadans van een tijdloze herinnering.

Geur van mos en vochtige aarde
strelen de zintuigen, wind beweegt als een ademhaling
door de kronkelende stammen. Bladeren fluisteren verhalen die ik niet
ken, maar toch herken, een stille dialoog tussen bos, hartslag en de adem van de tijd.

Ik word opgenomen in het ritme
van vleugels en water, gedachten lossen op in de kalme
stroming van het moment. Hier ben ik slechts een schaduw van ruisende
takken, een ademtocht in de symfonie van het bos, licht als de wind, ongrijpbaar en vrij.

De zilveren stem van een mees roept
mij terug, de veranderlijke wereld beweegt en ik beweeg
mee, nog even traag. Toch blijft het onmetelijke woud in mij klinken, als een
diepe echo van stilte, golvend tussen mijn hart en horizon, verweven met het ritme van de tijd.

Biografie van deze schrijver

Slak (auto)biografie leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 13 stemmen 320