er had nog
hier had een bos kunnen groeien
gewoon, op het slagaderlijke veld
het had gekund
er had een beuk kunnen staan
een berk
geen klaprozen op hellend vlak
er had een vogel kunnen vliegen
in lucht vervuld van aarde
alsof geen zwaartekracht bestond
de sleet van korrelig stof
heeft huid en kruid omwoeld
er had nog een hart kunnen slaan
Geplaatst in de categorie: algemeen
beuk 2.6 met 5 stemmen 
132
132
Geef je reactie op deze inzending:
Een prikkelend gedicht met een vleug melancholie!
in welke wereld leef jij eigenlijk, Iniduo? Dat vraag ik mij wel vaker af als ik jouw surrealistische sciencefiction lees...