Netgedichten

netgedicht (nr. 85.222):

Moed

Moed

Hier is de aarde op zijn naaktst
zandhuid vol poriën en puisten
waarop scherven zonlicht glinsteren
tussen gestolde golven.

Over de dijk geklommen
stilstaan aan de rand
van je verlangen naar
doorwaadbare nieuwe wegen.

Bang voor de monsters uit de diepte
die met hun slurpgeluiden
aan heel je wezen trekken.

Je haast je terug
naar het binnendijkse
ach, had je maar
de lichtvoetigheid van vogeltenen.

De trage hartslag van dit land
het eeuwig stromen, in en uit:
zeebodem wordt weer zee
en wist wat is geweest.

In een volgende poging
je verdronken voetstappen voorbij
ver voor je uit de rechte grenslijn
die de hemel van de aarde scheidt.

... Sinds 1 maart 2025 ben ik Wijkdichter in Beijum. Bovenstaand gedicht is onlangs gepubliceerd in de bundel Raadselige Roos van Literair Café Venray, thema Stromen. ...

Zie ook: http://kindenkunst.weebly.com

Schrijver: Willy Koolstra, 12 april 2025