Netgedichten

netgedicht (nr. 85.245):

Wanneer het tijd is

Als de ochtend niet meer aarzelt
en het licht niet meer twijfelt
zal ik opstaan,
zal ik eindelijk spreken
zoals ik dat al dagen beloof.

Als mijn voeten niet meer slapen
En hun sluimer mij verlaten,
dan trek ik mijn schoenen aan.
dan volg ik het pad van mijn verlangen
echt, ik zal het doen.

Als de lucht niet meer drukt
en het gras niet meer zwijgt
zal ik gaan,
zonder om te kijken,
zonder lijstjes in mijn hoofd.

Maar nu nog heel even —
nu de stilte zo zacht is,
de drempel zo groot,
en de dag nog net
niet begonnen is.