Dieper dan de wortel reikt
Er is iets dat beweegt
onder alles wat stil lijkt —
een trilling,
niet van wind,
maar van weten.
De grond houdt zijn adem in.
Ik hoor
hoe het gesteente
zijn geheimen schuurt
tegen de muren van mijn bekken.
Alles is zwaar hier,
log,
en toch
een spanning,
alsof elk korrel zand
een belofte draagt
van breuk.
Mijn handen graven
zonder richting,
maar vinden toch
een kloppend ding —
half steen, half verlangen.
Ik houd het vast
zoals een oermoeder
haar stervende kind:
niet om te redden,
maar om het barsten
van betekenis te voelen.
En de aarde zingt.
Laag en langzaam.
Alsof ze weet
dat wat groeit
eerst moet sterven
aan licht.
2 mei 2025
Geplaatst in de categorie: algemeen
maar ik ben zeker nieuwsgierig naar meer.