Netgedichten

netgedicht (nr. 85.402):

Tombe

Verweerde graven in zwarte grond verzonken
Kleurrijke korstmossen groeien op
de oude grafmonumenten

Laaghangende takken van de treurboom
bedekken de uitgehouwen naam
Voor het diepste verdriet zijn geen woorden
Als zij haar ogen dichtdoet verdwijnt hij niet

Het oog van Horus in zandsteen gebeiteld
Gespreide vleugels van een marmeren engel
Beschermers tegen al het kwade

Laat hem de binnenkant vinden van haar hart
laat hem het openen en het zacht
over de oude paden schrijden

Hij is dichtbij en zij waakt hier
op de rand van de tombe
Ze sluit haar ogen
en omhelst hem als in een droom

De nacht verzegelt de stilte