Slaap meisje slaap

Ze ligt daar.
Niet op een bed, niet op een matras,
maar op een kluit mos die ruikt naar een natte hond
met een postgraduaat in melancholie.

Haar arm ligt erbij alsof hij net ruzie had
met de rest van haar lichaam.
En haar haar?
Dat kronkelt als spaghetti
die per ongeluk verliefd werd op een grasmaaier.

Boven haar fluisteren bomen tegen elkaar
over belastingtarieven en het seksuele leven van mollen.
Groene schaduw daalt neer,
zoals een dronken engel die te laat beseft
dat hij geen vleugels meer heeft.

Ze zucht.
Ze lacht.
Misschien heeft ze net gedroomd
dat de wereld een frikandel is
en dat iedereen eindelijk weet
hoe die nu eigenlijk werkt.

En straks opent ze haar ogen,
misschien.
Of niet.
Misschien vindt ze het wel gezelliger
om eeuwig te dutten in deze biologisch afbreekbare IKEA-opstelling
van takjes, lucht en zinloosheid.

Slaap, meisje.
Slaap terwijl de nacht aan komt rollen
als een luie pantoffelbeer
met een midlifecrisis.

Want straks slaap je niet meer.
Dan ben je officieel overgeschakeld
naar het grote eeuwige uitloggen.

Dan is het mos niet meer zacht
maar je bovenverdieping.
Geen zon meer.
Geen vogeltjes.
Geen poëzie.
Alleen het stille gekreun
van een regenworm die zich afvraagt
of dit alles wel de moeite waard was.

Slaap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 11