Netgedichten over eenzaamheid

netgedicht (nr. 1.556):

De ander

uiteindelijk heb ik mijn kans verkeken
al had het me zo onbezorgd geleken
om vroeg te pieken lang te contempleren
hoe ik die vloek had weten te doorbreken

nu voelt er iets in mij zich onbeschreven
na al die jaren op de spits gedreven
zo lang gepiekerd om nog door te leren
dat ik toen op de valreep pas ging leven

mijn zegeningen dan maar opgeteld
allenigheid is nog maar zelden daar
de angst is overwonnen op een haar
plezier inmiddels in bedrijf gesteld

toch blijft het met de ander, niet elkaar