Netgedichten

netgedicht (nr. 85.902):

Een massaal astrale schreeuw

jij stond erbij als
oceaan van stilte
terwijl de mooiste
koralen hun nieuwe
kleuren zongen

in een totaal
onverwachte revival
van groei en
vernieuwende bloei
uit jouw warme creatie

jij met de goddelijke
lach en bron van creatie
die ook nog de snelheid
van de corona besmetting
bijna evenaarde

en ook met de ernstigste
uitwassen die binnen
de perken bleven door
een simpel prikje te geven
erger heeft voorkomen

ik heb de treden
van de trap zien oplichten
van een zaal met meer dan
tienduizend begeesterde
zielen die optreden schreeuwden

en totaal uit hun bol wilden
met een massaal astrale
schreeuw waarbij de muziek
in melodie en ritme
in hun lijf zichtbaar werd