Ongeblust vuur
Toen ik haar zag,
Ontvlamde in mij een vuur.
Door haar te kussen,
Wilde ik het vuur blussen.
Maar d’afstand was te groot,
Ik kon haar niet bereiken.
Ik heb haar niet gekust,
Het vuur in mij bleef ongeblust.
Vuur blijft smeulen in mij,
Mijn brandend hart
Verteert langzaam in mij.
Het verlangen blijft duren
Naar haar kussen,
Duurt tot m’n laatste uren.
Geplaatst in de categorie: liefde
Hart 1.8 met 5 stemmen 
75
75
Geef je reactie op deze inzending:
die in een zee van verlangen
verzuipt onder gezangen
van de gemene sirenen
zo voort te leven met die wens
het vuur dat brandt voor 'n medemens
dooft mettertijd, komt aan de grens
van die vergeefse parasangen
in woordeloos verstild verlangen
naar nachtvlinders nimmer gevangen
herinnering in nachtgezangen
de mooiste serenades gezongen
maar ze wil mij niet
het is een ander die zij ziet