Verloren stem
Zwijgend denkt hij aan verre horizonten,
De stilte door niets verstoord,
Door hem wordt niets gehoord,
Aandacht voor ’t nu uit hem verzwonden.
‘n Nachtegaal breekt de stilte van de nacht
Met hoge tonen van z’n ijl gezang,
Voor ’t gezang heeft hij geen aandacht,
Een traan biggelt langs zijn wang.
Zijn hart huilt stille in het bos,
Wijl hij naar ’t onbereikbre smacht,
Dan barst plots ’t noodweer los.
De man haast zich naar ’t stille huis,
De nachtegaal zwijgt,
In zijn stille huis is niemand thuis.
Geplaatst in de categorie: overig
is zwijgzaam en koel
het is er alleen
als het luistert
tussen regels laveert
en naar binnen keert
en onhoorbaat
for your ears only
fluistert