New Age
In het haperende beeld van jouw gezicht,
tussen bomen, bergen en donkere wolken,
verlicht door de stralende zon,
zie ik je ogen zoekend ‘n poging doen
om in contact te komen.
Je glimlach is breder
dan het dal waar 'k vertoef,
al mijn zorgeloze grapjes vervallen
in de afstand,
we hoeven elkaar niet te zeggen
wat we wel zouden willen schreeuwen.
Nog even
en dan ben je weer verdwenen,
als ’n hersenkronkel uit
in mist vergane tijden.
Maar dan verschijnen voor mij
alsnog je woorden,
in oververhitting,
en de symboliek
van Liefde.
Geplaatst in de categorie: liefde