Het zijden draadje van vrede

Frêle lijn beweegt
woorden raken zacht de lucht
vrede houdt adem


Er hangt iets tussen
ons, haast niet te zien, een fijne
lijn gespannen over oude gronden, licht als adem,
maar zwaar van betekenis, te breken door één vergeten gebaar.

We spreken traag, alsof
taal iets weegt, alsof elk woord een
trilling veroorzaakt, een blik houdt stand waar stem
tekortschiet, en stilte groeit tot diepgewortelde vorm van begrip.

Niet slap hangt de broze
verbinding tussen ons, maar draagt
een stille belofte die teder glanst — een grens die je
niet dwingt, maar zacht herinnert aan wat mogelijk is als macht zwijgt.

En als fluisterende wind
in de verte langzaam opsteekt, blijft de
ijle spanning voelbaar in het fijne weefsel, niet onbreekbaar,
maar taaier dan ooit gedacht, gesponnen uit bewuste keuze — geen angst.

... Dit gedicht vraagt om een langzamer tempo van lezen, met aandacht voor de stilte en ruimte tussen de woorden. Het ritme mag soms haperen, omdat het die kwetsbare kracht en het geduld wil vangen. Het is geen gemakkelijke tocht, maar juist in die zoektocht ligt de zachte onverzettelijkheid van het verhaal. ...

Biografie van deze schrijver

Vrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 144