Melkweg in de lucht

Melkweg in de lucht
stil glijdt het licht door de tijd
geen begin of eind

Onder sterrenboog
vraag ik niets en krijg alles
een adem lang licht


Liggend op mijn rug,
gedragen door de draaiende aarde,
strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van
sterren, eeuwen onderweg, stil en helder, als een belofte die ons teder omarmt.

Ze zeggen dat wij
wonen in een spiraal van vuur en ruimte,
tussen zonnen, als stof dat niemand kent, toch dansend rond
een bleke vlam. Ons kleine thuis, een reis zonder einde; een verhaal van tijd.

Toch voel ik de grond, de
wind, bomen, een trage rust die zich laat
horen. Naast mij ademt iemand zacht, alsof stilte spreken wil.
Een wens stijgt op, zo licht als lucht, en zoekt een ster in de immense leegte.

Misschien is het een zinloos
ritueel — maar o, zo menselijk van aard. Wat
is oneindigheid als we dit samen kunnen voelen, delen, zien?
Een ogenblik, nauwelijks gewicht, en toch voldoende voor het hele bestaan.

Biografie van deze schrijver

Melkweg Heelal Sterrenlicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 6 stemmen 124