Abstractie in essentie

Ik stond te wachten op jou
bij de slagboom van de Spoed
met het bewijs voor het bestaan.

Misschien keek men uit het raam
om te zien of je me kussen zou,
of dat ik zelf iets doen wou.

Het was niet nodig,
ik kleurde al zonder zoen
zoals gisteren samen in de zon;

stralend en afdwalend in elkaar,
in onze ogen,
in een geslaagde poging tot verpozing,
waar loze dingen voor mogen dringen
op het zingen van afgezaagde en wringen-
de betekenis- en bekentenisliedjes:

verzinnen we binnen ‘a minute’ een whizzkid
die op een blits wit dak van een cabrio zit
in de studio waar voor de embryodisco
de kool meer dan een geit dolt.

GeenSpijt
rolt als een dol paard door de straat waar
jouw wagen wijd geparkeerd staat.
En jij gaat
wuivend, stuiterend, bruisend
geluid nalatend, weer
de tijd inhalen,
de levensdagen vertalen

vanav’nd.

Biografie van deze schrijver

geheim openbaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 64