Netgedichten over eenzaamheid

netgedicht (nr. 1.568):

Proberen

Je was er altijd als ik dagdroomde
op een bank in het park bij de zee

vanochtend verzon je er een donkere nacht
achter het sombere silhouet van een dode boom
je schreef gedichten over oorlogen en armoede

en ik slechts gekleed in dunne onderbroek
dronk uit de macht van mijn gewoonte
een glas koude melk bij een boterkoek

op een terras met uitzicht over de duinen
zag ik hoe de eenzaamste mensen
uitzonderlijk traag naar het strand liepen

maar jij danste rond de kwetsbaarheid
van een innemende natuur
alsof je niet meer echt bestond

slechts in mijn fantasieën
opstond uit jouw oude graf
met in jouw hand een manifest

het hele leven was een test.