Netgedichten over mystiek

netgedicht (nr. 947):

Loreleilibellen

als een blanco cheque lig jij voor me
een onbeschreven blad
ongeschreven woorden voor wat komen gaat
maar nog niet bestaat
voor deze druk op de spatiebalk

als ware het ratelen van de regen
de getikte letters
elke zin vormgegeven als een zegen voor de aarde
iedere strofe doof voor de stilte van lucht
tussen bedachte stormen door

beroerde zwarte en witte toetsen
muzikale felicitaties
aan iemand die er niet is
als een ploertige high-five
als achtergebleven verwildering

we kunnen blijvend fantaseren
tegen de klippen op
Loreleilibellen betichten
in het zicht van de breukelingen
de la possibilité

d’écriture automatique