wat ik niet zeggen kan

het is het lege nest dat op
de schoorsteen achterblijft
de blauwe sluier rook die
over grauwe daken reist

de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel in de verre verte
de verdwenen zandweg
de vervaalde verf op kozijnen

een dag van nevelige dauw
de middag die in stuurse stilte verstikt
het dorp waar het windstil is
de korst van vervreemding

het is de onverhoedse droefheid
die het hart binnenstroomt
het is wat ik niet zeggen kan

melancholie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 8 stemmen 73