Netgedichten

netgedicht (nr. 87.541):

Mensbeeld

In elke mens een stille bron,
een kern die ouder is dan naam of tijd.

Mystici fluisteren door de eeuwen heen
dat wij meer zijn dan losse golven op de zee.

Het licht dat door de ramen valt
verkleurt in vormen, maar blijft hetzelfde licht.

Boeddha onder de boom, Eckhart in zijn cel,
het zijn sporen van één en dezelfde stilte.

Niet van een kerk, niet van een leer,
maar van een ruimte die ons allen draagt.

Wie luistert met dit mensbeeld in de hand,
kijkt naar een cliënt als naar een geheelde mogelijkheid.

Dan wordt behandeling geen reparatie,
maar een langzaam herinneren wie wij al waren.