Zonnebril

Ik draag een zonnebril,
niet tegen het licht,
maar tegen blikken
die snijden zonder je het merkt.

Achter het donkere glas
vervaag ik langzaam,
een schim die niemand volgt—
een schuilplaats voor alles
wat te fel brandt.

Ze denken dat ik afstand zoek,
maar de wereld kruipt te dicht op mijn huid,
raakt aan wat ik niet prijs,
eist wat ik niet geven kan.

Dus demp ik haar:
ogen, stemmen, verwachtingen—
met een dunne laag schaduw,
een grens die alleen ik herken.

Mensen lopen voorbij,
achteloos, luid.
Ik kijk toe, half verborgen,
hun leven onbereikbaar,
hun ritme niet het mijne.

De zon verschuift.
Mijn gezicht blijft stil.
De bril houdt bij elkaar
wat anders uit mij
zou breken.

hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 17