De Avonturen van Oek; verschrikkelijke zeestraat
Ik zag hem toen gaan,
Oek die als veel te boek stond,
nooit zuiver geduid werd,
bedroefd:
‘Een droom kan afstanden verkleinen,
het kwijnen stoppen;
ik wil dat lied wel zingen!’
Ik zie hem nog staan,
met zijn tenen over de rand,
de boeg als springplank,
zingend:
‘Met zand kun je kastelen maken,
met water wolken;
we gaan dit land bevolken!’
Ik kijk hem nu aan,
zijn goedkope gitaar in de hoek,
de tafel vol papieren,
jazzy:
‘Als Kees door de verhalen stromen,
als dromer sterven;
dit gat zeer scherp verdichten!’
Geplaatst in de categorie: actualiteit

Geef je reactie op deze inzending: