De Tempel van Verraad
In heilige gewaden,
sluipen zij, de roofdieren,
met handen die niet zegenen,
maar breken en bezwijken.
Kinderen, vertrouwend,
in stilte gekneveld,
door mannen die spreken
van goddelijke macht,
maar hun lust is een gevangenis,
een gruwelijke keten,
die huidskleur en tranen
verandert in stille schreeuwen.
Leiders zwijgen,
sluipen in de gangen,
draaien de sleutel,
verbergen het bloed.
Ze stapelen leugens,
verstoppen misbruik
onder lakens van hypocrisie,
achter maskers van gebed.
Geen biecht kan deze zonde wassen,
geen heilige doek het bloed verwijderen.
Dit is geen vergissing,
dit is verraad,
en het zal vallen —
als het licht,
als gerechtigheid,
als waarheid die breekt.
Geplaatst in de categorie: maatschappij

Geef je reactie op deze inzending: