inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 640):

Waasland

De zon gaat stralend op
boven ’t wijdse, Wase land
zo ver je kijken kan
lopen voren naar de einder.

‘l Landschap, af en toe gebed
in enkele verloren kreken,
afgezoomd door hoge bomen
die ruisend zingen in de wind.

Je ademt Reinaert ’t allenkant’,
zijn vossenstreken diep verankerd
in het wezen van de mensen
die er wonen – zwijgend en bedaard.

De schapen op de groene dijken
grazen rustig voort, herkauwend
’t leven van welleer als wolken
die daarboven schuiven – eeuw na eeuw.

Schrijver: robE, 19 augustus 2002


Geplaatst in de categorie: landschap

1.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 410

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)