Netgedichten

netgedicht (nr. 743):

bij verstek

doelloos malen haar gedachten
in een raamloos hoog vertrek
gevoelloos eindigen haar nachten
in een naamloos blauwe plek

hoorbaar schreeuwt haar lek geheugen
in een monotone dreun
zichtbaar eindigt hier de leugen
in een hartverscheurend gekreun

onontroostbaar haar geweten
onomkeerbaar haar verdriet
onbemind en steeds vergeten
nog voordat hij haar verliet

doelloos malen haar gedachten
in een raamloos hoog vertrek
onwetend waar zij op moet wachten
reeds veroordeeld bij verstek