het harigt op de poten
handen wurgen zwart
ogen gillen wit en angst
vervloeit langs muren die
de stilte zat zijn en elkaar
spinnen ragen rood
het harigt op de poten
ze hoeken voor hun leven
rennen voor de dood
ze trekken draden treurmuziek
in webben vaag verdriet
want als de prooi gevangen is
eindigt abrupt een levenslied
ze wroeten in mijn geest
vernachten daar gevangen
zonder licht ben ik een beest
ga ik de muur met bloed behangen
Geplaatst in de categorie: emoties
ik neem misschien dit gedicht om voor te dragen op school
ga zo door!!!
Spiderman zou er jaloers op zijn, hihihi...