Verloren zicht...
Die vage schim,
verblindde een kort moment,
het zicht op realiteit,
in kortstondig oogkontakt.
Heel even, enkele seconden,
keek ik in de diepte van je ziel,
door ogen van oprechtheid,
die mijn hart deed overslaan.
Onbereikbaar en verloren,
bleef ik achter met een schaduw,
gegrift in mijn geheugen,
contouren slechts in herinnering.
Hoopvol beklim ik de regenboog,
verheven boven het natuurlijke,
in stil, maar vol verlangen,
een reflectie van je ziel te aanschouwen...
Geplaatst in de categorie: liefde
dat een mooi moment vertolkt in de liefde.