inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.523):

Eenzaamheid

Wachten op iemand
die aan zal bellen.
De avond rond beloven.
Blijven geloven,
ook als er niemand komt.

Luisteren naar geluiden die vervagen,
de wind,
de verten diep in huis.
Eenzaam zijn
en traag, wanneer het donker komt,
de schaduwen ervaren.

Namen noemen
en tegen muren praten,
urenlang zichzelf verlaten.
Een stoel verplaatsen in de hoop
daarna niet meer alleen te zijn.

Ramen sluiten,
een boek dat open ligt dichtdoen.
Van dromen in een bed bedaren
en morgen alles overdoen.

Schrijver: Van Laeken Pierre, 11 januari 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 1.428

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Andrea van den heijkant
Datum:
24 januari 2003
Email:
andreavandenheijkantwanadoo.nl
Een prachtige en voor mij herkenbare beschrijving van eenzaamheid.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)