Netgedichten

netgedicht (nr. 2.422):

levensspiegel

in de uren van vermoeidheid
zakt het leven even in
zijn gedachten stroop en plaksel
weinig plussen, veel meer min

in de dagen van het duister
lijkt de zon voor altijd zwart
zoek je schaduw voor je angsten
demp je ’t schreeuwen van je hart

in de rusteloze nachten
brengt de dag een nieuwe strijd
tegen onbegrepen woede
met als bron “verleden tijd”

in de luwte van emoties
twijfel je aan wie je bent
zorgt een masker van ontkenning
dat je jezelf niet herkent

maar ...

in de spiegel van je leven
kijk je werkelijk nooit alleen
kansen krijgen, kansen nemen
vertrouw die kansen om je heen

(geïnspireerd door Claudia’s van Eck “Levensmoe”)