berusten
nu de woorden
blijven plakken
aan de watten in zijn hoofd
en hij niet weet
uit te leggen
wat hij altijd heeft geloofd
leven wegvloeit
uit zijn lichaam
in de voegen van het pad
dat hij volgde
heel zijn leven
en waar hij nooit genoeg van had
nu de klokken
sneller tikken
dan het kloppen van zijn hart
en hij namen
uit zijn verleden
in het heden steeds verwart
houdt hij vast
aan zijn vertrouwen
dat het leven na de dood
mooier is dan
al zijn dromen
zachter dan haar warme schoot
nu de warmte
van haar lichaam
langzaam nestelt in zijn geest
en de herinnering
aan haar liefde
nog nooit zo voelbaar is geweest
vindt hij rust
in zijn gedachten
in de kamers van hun huis
weet hij
wat er ook mag komen
binnenkort is ze weer thuis
Geplaatst in de categorie: liefde