Netgedichten

netgedicht (nr. 2.743):

de glimlach die verdwaalt

ik voel de pijn in je
het jarenlang gemis
de glimlach die verdwaalt
omdat er niemand is

handen lieten je ontwaken
een wereld die niet mocht
in je ogen alle dromen
die ik heel mijn leven zocht

je lippen proefden van
het rood in warme kussen
je lichaam liet zich zacht
in volle overgave sussen

we braken voor elkaar
de banden die ons bonden
we werden vrij maar voelden
waar we ons verwondden

ik kijk je aan en zie
je blik op morgen, weet
hoe daar de regen droogt
in je glimlach zonder zorgen