inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.909):

nachtschade

De schemering schuift de dag opzij
Duisternis druipt langs het vensterdak
Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet
Visioenen fladderen door mijn hoofd
Dromen openbaren zich weer niet
De klok tikt donker
urenlange slapeloosheid tot
De ochtendzon struikelt over haar stralen
De dageraad dringt zich op
De donkerte voorbij
Een dag lang wacht de schemer op zijn beurt

Schrijver: Frederiek van Wezel, 8 juli 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.3 met 84 stemmen aantal keer bekeken 1.322

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Hubert Dassen, een jaar geleden
Waarom lees ik dit nu pas? Treffend.
Jolande van As, 16 jaar geleden
Mooi geschreven. Het doet me wat!
Jolanda Brekelmans, 19 jaar geleden
Mooi! Vol emoties die ik herken. Het staat niet voor niets zo hoog in de lijst.
Annemieke Tekstra, 20 jaar geleden
Prachtig gedicht. Die alliteratie in je zinnen is treffend. Heb je meer van dit soort meesterwerken?
Karel den Hoed, 21 jaar geleden
Wat kan jij dat mooi verwoorden! Ik ben een fan van je.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)