Netgedichten

netgedicht (nr. 3.261):

Hemeltranen

De zon die nam mijn schaduw mee tot achter donkere wolken
waar uitgeblonken sterren treuren over vaal verbleekte kleuren
van een gestorven regenboog

Waar de maan probeert haar schone schijn nog vol te houden
en hoog verheven blauw plaats maakt voor diepgrijzend grauw
dat zich droef vol tranen zoog

Waar wolken zich verweven tot dichte deken van de nacht
die zich over het daglicht strekt en haar met duisternis bedekt
als tijd de eeuwigheid verruild

Mijn stille schaduw vleit zich moe en in berusting neer
ver achter de horizon, niet in vergeten maar in weten
dat de hemel zachtjes huilt

Schrijver: sacrajewa, 1 oktober 2003

wimimi

planet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: overlijden

dood

hemel

berusting

3.0 met 7 stemmen

2.106

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: li'll secret
Datum:: 16 maart 2004
Email:: romybos28hotmail.com; Erg mooi gedicht wat je heb geschreven! Ik heb meer van je gedichten gelezen en geloof dat jij voorbeeld voor me bent.. Ik dicht zelf ook maar ben nog maar 13 ;)

Naam:: sabrina
Datum:: 20 januari 2004
Email:: satapegmx.de; Van harte zou ik willen weten wat u is geschied, dat u zo mooie bedroefde woorden samenbrengt en er één geheel van maakt...? Is het de ervaring of gewoon de kunst, die u op u weg door u leven hebt meegekregen? Uw woorden bewegen mijn hart.

Geef je reactie op deze inzending: