herfstbladeren
tastend in het donker
op zoek naar zekerheid
verlies ik mijn vertrouwen
in mens en eeuwigheid
verdwaal ik in de gangen
van elk droomkasteel
waarin ik mijn verlangen
luchtig met een ander deel
verkoop ik mijn gedachten
tegen ieder aannemelijk bod
waarmee ik zwoele nachten
verkwansel met mijn lot
vergeet ik mijn bestemming
verdoe ik steeds meer tijd
ken ik totaal geen remming
als mijn geest zich weer bevrijdt
van keuzes en consequenties
waaruit mijn leven toch bestaat
geloof ik niet in penitenties
omdat het zo veel open laat
verkies ik weg te dromen
in een herfstig bladerbed
laat ik woorden tot mij komen
tot het zonlicht mij weer redt
Geplaatst in de categorie: emoties