inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.820):

Scheuren

Het ijs is een droom die

in de stilte scheurt

en het maagdenvlies

laat smelten

met de ogen

die mij zoeken

als was ik een schim

die altijd sliep

omdat de droom

als een baarmoeder

mij nimmer wakker wilde maken.

Geboren zou ik niet meer zijn dan

de schaduw die ik ben

in de woorden die scheuren

omdat ze overwinnen wat de stilte

nooit

zal kunnen baren

als

de liefde

voor de dood

mij slechts

eenzaamheid

schenkt.

Schrijver: victor, 13 januari 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.053

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)