Scheur
Voorbij die eindeloze dag
werden alle dagen nameloos
de verscheurde nachten slapeloos
en zie ik zoals ik nimmer zag
Het vergane beeld
van stap en stem en aangezicht
nooit meer door zon of maan belicht
de bloedende wond die nooit meer heelt
We zwerven doelloos door de uren
door een stil bevroren leven
oorverdovend haar stil verdriet
Er trillen tranen langs de muren
om de scheur contour te geven
sinds hij ons huis verliet
Geplaatst in de categorie: verdriet