inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.200):

kernklanken

Het ranke riet ruist ‘n lieflijk lied
vol tonen die zichzelf verwoorden
sereen, waardoor de stilte zwijgt
en de hemelboog eerbiedig nijgt
diep getroffen door de akkoorden

de melodie lokt zwaar van eufonie
het sluim’ren dat in kern ontstaat
wachtend tot ‘t ritme zacht beroert
en pulserend naar bezieling voert
waardoor de kiem ontluikt uit ‘t zaad

gehoor gevend aan natuurlijke drang
barsten schalen, vliezen en knoppen
is ‘t voortbestaan niet meer te stopen
en jubelt nieuw leven haar lentezang

Schrijver: sacrajewa, 9 maart 2004


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 782

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)