kernklanken
Het ranke riet ruist ‘n lieflijk lied
vol tonen die zichzelf verwoorden
sereen, waardoor de stilte zwijgt
en de hemelboog eerbiedig nijgt
diep getroffen door de akkoorden
de melodie lokt zwaar van eufonie
het sluim’ren dat in kern ontstaat
wachtend tot ‘t ritme zacht beroert
en pulserend naar bezieling voert
waardoor de kiem ontluikt uit ‘t zaad
gehoor gevend aan natuurlijke drang
barsten schalen, vliezen en knoppen
is ‘t voortbestaan niet meer te stopen
en jubelt nieuw leven haar lentezang
Geplaatst in de categorie: jaargetijden