Eeuwig kind van mijmering

Vaak denk ik aan die dagen
dat ik jou trots bij me droeg
en mezelf mijmerend vroeg
of ik als moedertje zou slagen

Ik stelde me ons leven voor
waarin jij centraal zou staan
ik zag je al over rozen gaan
gebed in een gelukkig spoor

Al dit moois mocht niet zo zijn
mijn armen wiegen enkel lucht
elke ademteug slaakt ’n zucht
en de leegte trekt me in ’t ravijn

Veel te vroeg werd jij mijn kind
op zware zwarte vleugelslagen
achter het zonnelicht gedragen
in de luwte van de zuidenwind

waar jij tot slapen werd gesust
door de donkere hemelstromen
in ‘n wieg van eeuwige dromen
toen de doodsengel je had gekust

Schrijver: sacrajewa, 24 april 2004

wimimiplanet.nl

Biografie van deze schrijver

kind verlies verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 18 stemmen 1.159