Netgedichten

netgedicht (nr. 4.837):

fluistert een klein dissonant

ik raakte je hand
in een streelzacht
ontwijken, je ogen
lieten me blijken
dat mijn liefde je
niet langer brandt

nog is je stem als
een veld vol met
bloemen, in de
melodie die ik proef
in je zoenen, fluistert
een klein dissonant

afstand in voelen
je lach is nog open
maar onderhuids
merk ik, wat tonen, in
harmonie gaan bedoelen
onze passie verzandt

jij wilt nog bloeien
als lente die blijft
ik wil nog groeien
in mijn aards paradijs
toch blijf ik hunkeren
naar je heerlijke lijf