Netgedichten

netgedicht (nr. 4.890):

poëtische stad

de scheve huisjes aan het Hoge Zand
die voor geen slopershamer wilden wijken
de parken met de eeuwenoude eiken
een schone slaapster op het stille strand

de lommerrijke lanen voor de rijken
de krijtstreep van een dienaar van het land
het meisje met een ijsje in haar hand
dat in Madurodam loopt rond te kijken

Couperus die in brons te wachten staat
en glimlacht om het alledaagse leven
de jonge resident, zo hoog verheven
een zwarte maagd die leegte achterlaat

de mooiste poëzie wordt niet geschreven
die ligt in deze stad gewoon op straat