Netgedichten

netgedicht (nr. 5.251):

Zonder inhoud

Machtige woorden, zo leek het
uitgesproken met daadkracht van weleer
gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer
weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet

Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed
over een nieuw geslagen wond
als bevroren echo’s in de morgenstond
hangt aan de wand genageld mijn overmoed

Verscheurd als spottende knapen
trillen de restklanken na
naar het opschietend gewas waarin ik sta
schuifelt nu de berin. Zonder enig wapen

verberg ik mij achter blad en twijgen
de angst verpakt me in eerbiedig zwijgen.