Vlinderkusje

Teder spreidt zij haar vleugeltjes
omarmt spontaan het gezichtje
leest de droefheid in de ogen
en voelt de wanhopige pijn

haar kleurenpracht laat
de wereld plots verstillen
maar zij, zij ziet het niet
denkt alleen aan wat was

wast haar ziel met tranen
van de afgelopen nacht
in het warm doch donkere duister
danst het toeval over haar huid

niet bij machte het te vatten
weent zij geluidloos in haar
kussen, voelt nog eenmaal
het vlinderkusje, eer zij
de ochtend omarmt ...

Schrijver: metha, 2 september 2004

methaoudshoornmsn.com

vlinderkusje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 5 stemmen 955