het opengaan der dagen
door nachten dicht de klei
het opengaan der dagen
verzonken liggen zij
geluidloos zonder klagen
seizoenen die
hun kleur bekenden
jaren die voortschrijdend
zich tot eeuw bestemden
zie de lagen
lees de vragen
voel emoties die elkaar en
generaties moesten dragen
ingekapseld zonder lucht
want ook de laatste zucht
heeft de bodem al verlaten
in herinneringen zonder gaten
ik trek de lijnen aan
heb je dwars doorsneden
verlicht spreek het bewaard
bestaan zijn allerlaatste bede
Geplaatst in de categorie: milieu