streelde lente op je koude huid
je bloeide in je lach
ontluikte wit je tanden
je rode lippen waren zoet
nog warmer dan je handen
ik streelde lente
op je koude huid
je dooide snel tot voorjaar
een merel floot de winter uit
we droomden het concert
dat vroege vogels gaven
in het rood van ochtendlicht
bleef de zomer even nog uit zicht
we speelden zon en
kleurden dagen langer door
de geur te dragen van geluk
je bloesemt nu, je lach kan niet meer stuk
Geplaatst in de categorie: liefde
en prachtige taal!