De eenzame kus
Zij zwerft
tussen borst en streek
verkent de nacht in elke stad
maar geen die het heft in eigen hand
zoals het zwaard
dat trillend in het been – verwijst
naar andere tijden
Het harnas dorst de zwijgende
op een draf naar oneindigheid, vrede
schuilt om iedere hoek
maar geen die het heft in eigen hand
zo is het bloed tot ijs gestold
in het vertrouwen dat zij zocht; de warmte
in haar eigen haard
nooit meer terug gevonden.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid