wieg maar in lentes uren
ik zag je bloem
het korenblauw
tegen het grauw van
opgetrokken muren
je bloeide
daar alleen en
wortelde in puin
van het verleden
het armetierig groen
gaf toch een
schitterende bloem
halsreikend naar het heden
kom open maar
laat zon je warmen
draag vrucht in wind
en rust in sterke armen
wieg maar
in lentes uren
jouw groen en blauw
zal nog de hele zomer duren
Geplaatst in de categorie: liefde